Loslaten
Afscheid nemen, niet te doen. Het idee dat iets voor altijd weg is heb ik heel lang onbegrijpelijk gevonden. Het thema afscheid nemen was bij mij aardig aanwezig en werd regelmatig getriggerd. Hoe kun je nou diegene die je zo liefhebt loslaten? Bijna ondraaglijk om te bedenken dat je iemand niet meer zult spreken of vasthouden. Dat kun je toch niet loslaten!
Ook kleinere gebeurtenissen die verandering brachten, zorgden ervoor dat ik uit balans raakte. Mijn angst voor het loslaten was ook een angst voor verandering, het niet weten hoe je verder moet zonder die- of datgene wat veranderde.
Vasthouden
Ik leerde, vasthouden gaat ook niet. Je kunt iemand die is overleden niet vasthouden.
Je kunt je niet blijven vasthouden aan hoe het was. Het is veranderd.
Je kunt de nieuwe situatie niet meer terugveranderen naar hoe het was.
Het heeft geen zin je vast te klampen aan iets wat bij het verleden hoort.
Het verleden is voorbij, dat ligt achter je. Je kunt niet in het verleden leven.
Je staat voor de uitdaging dat je moet leren omgaan met een nieuwe situatie.
Ontdekken hoe je je voorbij een verlies kunt bewegen.
NU
In het NU is het te doen. Leven is namelijk altijd NU. Blijf je in het verleden dan ben je NU niet aan het leven. Je kunt ook niet in de toekomst leven. Je kunt niet verwachten dat alles blijft zoals het was of dat alles zal zijn zoals je het graag wilt. Je weet het namelijk niet. Want één ding is zeker en dat is dat alles altijd verandert. Soms door grote gebeurtenissen, soms door hele kleine. Wat jou triggert om uit balans te raken is persoonlijk en de grootte ervan is dus niet belangrijk. Wat belangrijk is, is dat je mag kijken vanuit het NU naar wat je triggert en wat je NU kunt doen om weer in balans te komen.
Stilstaan in de tijd
Mijn ervaring is dat als er iemand in jouw directe omgeving overlijdt, diegene voor jou in de tijd vast blijft staan. Hij of zij wordt niet meer ouder, maar blijft voor altijd de persoon zoals deze het meest indruk op je heeft gemaakt. De grapjes, het lachen, de diepe gesprekken, het stemgeluid, de bewegingen blijven als een herinnering bij je. Dat wat je met diegene hebt gedeeld is ook niet weg. Maar vooral, de liefde is niet weg, die blijft. Liefde is levensoverstijgend en gaat op zielsniveau oneindig door.
Dit alles geldt overigens niet alleen voor het loslaten van iemand die is overleden, maar ook als jouw situatie is veranderd door bijvoorbeeld het verbreken van een relatie, ontslag, verhuizing of een ongeluk. Wat iemand of iets voor je betekend heeft, valt niet uit te wissen. Dat heeft een plek in je verleden, je kunt het nooit helemaal loslaten. Een kern-herinnering zeg maar. Het woord loslaten dekt daarom voor mij niet de hele lading.
Nieuwe situatie
Het nieuwe pad wat je door een verlies moet gaan bewandelen is anders dan hoe het was. Soms heb je er geen last van maar soms leidt het ertoe dat je de nieuwe situatie moeilijk kunt accepteren. Je wil dat wat bij het verleden hoort niet loslaten maar je kunt het ook niet vasthouden. Zo loop je vast, zo kan er geen juiste balans ontstaan in jezelf. Je ziel heeft het verlangen om alles in balans te brengen en zal je signalen geven die je wijzen naar de balans om het leven weer voluit te kunnen leven. Die signalen ervaar je door allerlei emoties, lichamelijke signalen of intuïtie.
Loshouden
Is er een oplossing? Ja, ik denk het wel. Zoals ik het zie vraagt voluit leven, om diep in jezelf te kijken en heel eerlijk naar jezelf durven zijn. Maar vasthouden aan of loslaten van wat bij het verleden hoort, kan niet. Je mag ervan leren, begrijpen, accepteren, omarmen.
Je verandert de situatie er niet mee, maar als je dat wat is omarmt als iets wat bij jouw leven hoort, kan jouw levensenergie weer gaan stromen.
Hoe doe je dat dan?
Door los te houden.
Ik snap het, het is een nieuwe term. Wen er even aan en voel dan wat het doet.
Als je niet kunt vasthouden en niet kunt loslaten dan ontstaat loshouden.
Als je iets loshoudt, accepteer je wat er is gebeurd, welke rol het heeft gespeeld in je leven en erken je het lijntje van liefde met diegene of dat wat ooit was. Door los te houden wordt het minder zwaar. Het kost minder energie. Je hoeft er niks voor te doen. Het is meer een staat van zijn dan een actieve bezigheid. Een berusting.
Door los te houden hoeft iemand of iets niet weg te zijn, je hoeft niet te vergeten. Je hoeft niet flink te zijn. Je geeft het de juiste plek in jouw leven, in jouw verleden. Zo kan je dat wat iets of iemand voor je heeft betekend bij je houden en het fysieke aspect achter je laten.
Door los te houden ontstaat er weer ruimte voor jou om te ontdekken en voelen hoe je weer dicht bij jezelf kunt komen, wat jij wil of juist niet. Welke beweging je kunt maken om weer voluit te leren leven. Door pijn en verdriet heen, misschien geen makkelijke weg maar wel de weg terug naar jezelf, naar wie jij bent zonder het verlies.
Door los te houden zijn er geen actieve stappen nodig maar volg je de beweging die ontstaat.
Door los te houden kun je vanuit het NU leven. Met je neus naar de toekomst.
Loshouden heeft mij dit alles gebracht. Nou ben ik benieuwd hoe loshouden voelt voor jou.
Laat je het me weten?
